Ik zag laatst een heel tof experiment. Je neemt een kom, doet daar wat maïzena in. Dan voeg je wat water toe, tot je een dikke en kleverige massa hebt.
Het is op dat moment dat het raar begint te worden. De pasta van maïzena heeft een bizarre eigenschap: als je er rustig je vinger in drukt, dan zakt deze langzaam in de kom, zo diep je maar wil. Echter, door je vinger er met redelijk wat kracht in te duwen, zal de maïzena weerstand bieden. Je krijgt je vinger er niet in.
Dit experiment roept bij mij verschillende beelden op.
Duw te hard, en raak nergens
Voelt het soms niet aan alsof heel de wereld tegenwerkt? Ik ervaar die momenten op het ogenblik dat het moeilijk lijkt om iets gedaan te krijgen, een scenario dat je kan omschrijven als “waden door stroop”.
Voor velen, ook voor mij, is de natuurlijke reactie als je weerstand voelt, harder duwen. Als iets moeilijk is, dan lijkt het niet meer dan logisch om meer moeite te doen, of meer kracht te zetten. Het experiment met de maïzena doet me er echter aan denken dat het soms net tegenwerkt om meer kracht te zetten, of meer moeite te doen. Dat is juist deel van het probleem waar ik tegenaan loop; Wat ik echt moet doen, is stoppen met moeite doen, stoppen met duwen.
Zonder moeite
Ik was weer eens op weg naar een drukke stad. Deze keer, besliste ik, zou anders zijn. Ik maakte bewust de keuze om niet te duwen. Ik bedoel dan niet letterlijk tegen de bumper van mijn voorliggers.
In plaats van sneller te gaan rijden, een plaatsje te gaan zoeken waar ik nog snel tussen kon, besloot ik mee te gaan met de flow. En al was het maar in mijn eigen hoofd, de drukte in het verkeer was die avond aanvaardbaar. Het was geen tijdverlies om wat minder te duwen in de file.
Maïzena en je taken
Werken aan je taken volgt dezelfde filosofie. Je kan, als je het druk hebt, proberen er meer taken door te duwen. De kans is groot dat je hier of daar een taak al hebt gedaan en die opnieuw moet doen. Er zijn intussen nog wat dingen gewijzigd en die moeten ook nog meegenomen worden…
Dit wil niet zeggen dat je dingen moet uitstellen, dat is het andere uiteinde van het spectrum. Een volle agenda is een volle agenda, een volle takenlijst is ook vol. Er dan, vaak tegen beter weten in, dingen nog snel en met veel kracht bij duwen, levert meestal niet het gewenste resultaat.
Kan jij dat dan niet? Heel de dag aan het stressen om die taak tegen vanavond af te krijgen. Die presentatie, dat voorstel, die facturen, het moest vanavond af. En net als alles klaar is, je het nog warm hebt van de stress, bedenk je dat je iets vergeten bent, je moet opnieuw beginnen. En dat doe je dan morgen, want de dag is lang en zwaar geweest.
Alles op zijn tijd
Zonder te hard te duwen, zonder extra veel moeite te moeten doen, kan het vaak ook. Maak een zorgvuldige afweging van wanneer je iets aan het uitstellen bent, of wanneer het inderdaad te hard aan het gaan is.
VRAAG: Wat heb jij als een keer in zeven haasten gedaan, dat je achteraf moest overdoen?